|
Η ήδη δύσκολη σχέση μεταξύ της ντόπιας αριστοκρατίας και των Βενετών αντιπροσώπων θα επιδεινωθεί ακόμα περισσότερο από τη δεκαετία του '60 του 18ου αιώνα, εξελισσόμενη συχνά
σε ανοικτές επαναστάσεις. Μεταξύ του 1760 και του 1761, το νησί της Κεφαλονιάς  έγινε θέατρο σκληρών συγκρούσεων ανάμεσα στους βαρόνους (φεουδάρχες) και
τους χωρικούς, δείγμα ενός μεγάλου αντιβενετικού πνεύματος, που μεταφράζεται
σε πράξεις βίας. Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1770-1771 θα αυξήσει το αίσθημα
ανοιχτής εχθρότητας των ντόπιων για τη Βενετία, την οποία δικαιολογούν προβάλλοντας το ιδανικό της ένωσης όλων των Ελλήνων
κάτω από ένα και μοναδικό θρήσκευμα. Η ενετική απάντηση που αποδείχτηκε
πολύ συχνά αναποτελεσματική, περιλάμβανε την ενίσχυση του συστήματος ελέγχου μέσω των πρακτόρων των Ανακριτών του Kράτους και την εφαρμογή πιο σκληρών ποινών, αλλά μεταφράστηκε σε ώθηση προς μια πιο βαθιά γνωριμία της περιοχής. Ένας Γενικός Προνοητής γεμάτος πρωτοβουλίες όπως ήταν ο Francesco Grimani, θα δώσει εντολή το 1761 να φτιαχτεί ένα σχέδιο της Κεφαλονιάς στο οποίο διακρίνονται οι 15 διοικητικές επαρχίες (Διαμερίσματα) που αποτελούσαν το νησί. Είναι
πιθανό ένα τέτοιο έργο περιγραφής να οφειλόταν και στην ανάγκη να τεθεί υπό έλεγχο η παράνομη περιοδική μετανάστευση αγροτών
από το νησί στον πιο εύφορο Μοριά , με όλα τα ρίσκα που αυτή συνεπαγόταν για την εξάπλωση των επιδημιών. |
3/5 
3/5 