|
Στα χρόνια του πολέμου του Χάνδακα  , διάφορες γλώσσες, πολιτισμοί και εθνικότητες έκαναν τον ενετικό στρατό
ένα πολύπλοκο και σύνθετο μικρόκοσμο. Η τουρκική απόβαση του 1645 ώθησε
διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις να στείλουν χρήματα και στρατεύματα στη Γαληνοτάτη , με ένα ανανεωμένο πνεύμα σταυροφορίας προς την Κωνσταντινούπολη .Το 1651, στο Χάνδακα οι 'πέραν των Άλπεων' στρατιώτες είναι 1.602 (36,2
%), οι Έλληνες 1.005 (22,6 %), οι Κορσικανοί 804 (18,1 %), οι Ιταλοί 691
(15,5 %), οι υπερπόντιοι (οltramarini) 338 (7,6 %). Σ'αυτά τα στρατεύματα
πρέπει να προστεθούν άλλοι διακόσιοι ιππότες, οι οποίοι μαζί με την τοπική
φρουρά και τους φεουδάτους στρατιώτες συμπλήρωσαν τη φρουρά με περίπου 6.000
στρατιώτες πεζικού και 450 στρατιώτες ιππικού. Σ'αυτές τις δυνάμεις αντιτάσσονταν
εκείνο το χρόνο κάτω από τα τείχη του Χάνδακα 12.000 - 15.000 Τούρκοι και
έτσι η αναλογία μεταξύ πολιορκητών και πολιορκουμένων ήταν 3 προς 1. Θα
μπορούσε λοιπόν να αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν με τόση διαφορά δυνάμεων ο Χάνδακας να αντιστάθηκε
επί εικοσιπέντε χρόνια στην πολιορκία των Τούρκων. Είναι βέβαιο ότι η Κωνσταντινούπολη
έπρεπε να μοιράσει το στρατό της (το 1669-70 ανερχόταν σε 95.000 άνδρες) κατά μήκος των συνόρων
και στις εσωτερικές περιοχές για να καταστέλλει τις εξεγέρσεις και τις στρατιωτικές
εντάσεις με άλλες δυνάμεις. Αναμφίβολα η βοήθεια των ευρωπαϊκών δυνάμεων
συνέβαλε στο να επιμηκυνθεί η αντίσταση του Χάνδακα, αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι η εσωτερική δομή της
οθωμανικής αυτοκρατορίας διατήρησε για τόσο μεγάλο διάστημα την αβεβαιότητα γύρω από τη μοίρα του νησιού. |
6/8 
6/8 